Bizim zamanın kitapları

Dikkat bu yazı aşırı nostalji içerir.

Bizim köyϋn kϋtϋphanesinde ara sıra bir hanım görϋyorum, sanırım kendisi oranın mϋdϋrϋ. Herkes ellerinde kitaplarla koşuştururken o koğuş ağası gibi çayını yudumluyor.  Ama sohbeti bal.

Zamane çocuklarına kitap beğendiremediğimden bahsettim. ‘Kendi zamanından kalma bϋtϋn kitapları at.’ Diye buyurdu.

Nasıl olur? 30 senedir itina ile evde kϋçϋk kadınlar isimli romanı saklıyorum. Bir zamanlar en sevdiğim romandı. Babaları  savaşa gitmiş 4 genç kızın hikayesidir. O kadar didaktik ki romanın yazarı bile yıllar sonra bu romanı yazdığına pişman olduğunu ifade etmiş.

Soldaki bizim zamanın baskısı, yukarıdaki modern versiyonu. Adamlar allayıp pullamış ama benim kız yine okumadı.

Kızıma itina ile Pippi uzun çorap okudum.  Oğluma da okudum, siz de okuyun. 

En sevdiğim diğer bir eser olan ‘ Yağmur yağdıran kedi’ yi bϋnyesi almadı.  Okuyaydı iyiydi ama olmadı işte.

Çok şϋkϋr ki Kemalettin Tuğcu’yu kıl payı kaçırmışım ki çocuklar ona maruz kalmayacak.

Çocukluğumun dev eseri aslında resimli bilgidir. Ilginçtir ki kafa dengi bulduğum ‘derya gibi insan’dediğim arkadaşların hepsi çocukluklarında bu ansiklopedinin içinde kaybolmuşlar.

Bugϋn almaya kalksam bϋyϋk ihtimalle tozlu ciltleri Hollanda’ya taşımam zor olacak.  Keşke yeniden bassalar. Onun yerine aşağıdaki kitabı buldum. Çizimler çok benziyor, yazılar benim çocuklara zor geldi (basitleştirerek okudum). Malesef resimli bilgi gibi bulmacaları yok. Ama yine de resimlerine bakmak çok zevkli.. 

Hatta içerikten birkaç sayfaya bakın: